Εμπρηστική επίθεση δέχτηκε το μεσημέρι (19/5) η Villa Amalias. Οι επιθέσεις του κράτους και των παρακρατικών του συμμορίων δεν μας τρομοκρατούν.Η Αλληλεγγύη μας στους ελευθεριακούς αυτοδιαχειριζόμενους χώρους είναι δεδομένη
Συγκέντρωση Τρίτη 20/5 στις 5:00 μ.μ.Villa AmaliasΑχαρνών και Χέυδεν
Ανακοίνωση της κατάληψης Villa Amalias
Συγκέντρωση Τρίτη 20/5 στις 5:00 μ.μ.Villa AmaliasΑχαρνών και Χέυδεν
Ανακοίνωση της κατάληψης Villa Amalias
[ Αρχείο για Καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους Παρακρατική επίθεση στην κατάληψη Πραπαπούλου Κρατική επίθεση στην κατάληψη Ι.Κ.Α. ]
.jpg)
1 σχόλιο:
ΣΤΗΝ VILA AMALIAS
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΝΤΑΣΗΣ ΑΠΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ
Ξεπερνάει κάθε όριο θράσους η παρακρατική επίθεση ενάντια στην κατάληψη στέγης Vila Amalia. Με δύο απανωτά εμπρηστικά χτυπήματα μέσα σε διάστημα 24 ωρών (τα ξημερώματα της Κυριακής 18 Μαΐου και το μεσημέρι της Δευτέρας 19 Μαΐου) συμμορία παρακρατικών επιχείρησε να κάψει ολοσχερώς το κτίριο της κατάληψης επί της οδού Αχαρνών και Χέυδεν. Από την μέθοδο που χρησιμοποίησαν οι παρακρατικοί εμπρηστές προκύπτει ότι επιδίωξαν να καταστήσουν το κτίριο μη-βιώσιμο, καθώς μαζί με την βενζίνη είχαν ρίξει και εύφλεκτο υγρό που προκάλεσε μεγάλη διασπορά της φωτιάς μέχρι αυτή να σβήσει από τους καταληψίες και την πυροσβεστική.
Οι παρακρατικοί συμμορίτες λειτούργησαν με αξιομνημόνευτο θράσος, τόσο το πρωί της Κυριακής όσο και μέρα-μεσημέρι την επόμενη μέρα, επιβαίνοντας σε αυτοκίνητα, και χτυπώντας σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη της Αθήνας, καθιστώντας σαφές ότι δεν φοβόντουσαν την σύλληψή τους. Και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς αφού … κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει.
Από την πυρκαγιά που ακολούθησε στο κτίριο της κατάληψης προκλήθηκαν σοβαρές υλικές ζημιές σε κοινόχρηστους χώρους της, καθώς και σε δωμάτια και προσωπικά αντικείμενα συντρόφων αγωνιστών, αλλά το κτίριο άντεξε.
Αντέχει επίσης και το πάθος, το σθένος, η αγωνιστική στάση των καταληψιών και του κινήματος αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε από την πρώτη στιγμή. Κίνημα αλληλεγγύης σε μια κατάληψη, ανοιχτό πολιτικό και πολιτιστικό χώρο που υπάρχει εδώ και 18 χρόνια. Την Τρίτη 20 Μαΐου, πάνω από 500 άτομα έκαναν μια πρώτη πορεία διαμαρτυρίας και καταγγελίας του χτυπήματος στην γειτονιά του κέντρου της Αθήνας, ενώ καθημερινά προγραμματίζονται ανοιχτές συνελεύσεις και εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Παράλληλα γίνεται έκκληση για άμεση οικονομική ενίσχυση προς αποκατάσταση των ζημιών. Ήδη στέκια και άλλες συλλογικότητες προγραμματίζουν σχετικές κινήσεις αλληλεγγύης. Το Σάββατο 24 Μαίου η KS 94 και η Λέσχη Καλλιδρομίου διοργανώνουν οικονομικό έρανο σε προγραμματισμένη συναυλία στον χώρο της Λέσχης Καλλιδρομίου 94 και έπεται συνέχεια.
Με αυτό το χτύπημα του παρακράτους δίνεται μια συνέχεια στον μακρύ κατάλογο των χτυπημάτων που έχουν ξεκινήσει εδώ και 6 μήνες περίπου. Ο κατάλογος είναι μεγάλος:
• Εμπρηστικές επιθέσεις στα στέκια Θερσίτης, Καλλιδρομίου 94, Δημοτική κίνηση Ζωγράφου, Κατάληψη Πραποπούλου στο Χαλάνδρι.
• Διάρρηξη και υλικές φθορές στα στέκια Περιστερίου, ΠΡΟΚΑΤ Γλυφάδας, Στέκι Πανεπιστημίου Πειραιά, Κίνηση για την Βίλλα Ζωγράφου καθώς και στα γραφεία των σωματείων Βιβλιο-υπαλλήλων, Σερβιτόρων, Καθηγητών Φροντιστηρίων, Μισθωτών Τεχνικών.
• Διάρρηξη στο δικηγορικό γραφείο της Αντ. Λεγάκη και κλοπή του φακέλου με τα στοιχεία υπεράσπισης του Βασίλη Στεργίου που διώκεται για την συμμετοχή του στην φοιτητική πορεία της 8ης Μαρτίου 2007.
• Βίαιη εκκένωση από την αστυνομία της κατάληψης ΙΚΑ στην Λάρισα πριν από λίγες εβδομάδες (ένα χρόνο μετά από αντίστοιχη επιχείρηση ενάντια στην κατάληψη Μυλλέρου στον Κεραμεικό).
• Φυσικές επιθέσεις και τραυματισμοί εναντίον μελών στεκιών όπως στην Πραποπούλου, στην Καλλιδρομίου 94, στα Γιάννενα κ.α.
• Αποκάλυψη με αδιάψευστα στοιχεία και εσωτερικά κείμενα της αστυνομίας για την παρακολούθηση, φακέλωμα και καταγραφή στεκιών όπως της Πικροδάφνης και της ΠΡΟΚΑΤ.
• Ποινικές διώξεις κατά μελών τοπικών κινήσεων πόλης που παλεύουν για ζητήματα της γειτονιάς τους (Πετρούπολη, Αγ. Ανάργυροι).
• Ηλεκτρονικός πόλεμος εναντίον κινήσεων γειτονιάς (πχ Επιτροπή Κατοίκων Εξαρχείων).
• Διαρκής παρενόχληση με εξακριβώσεις στοιχείων κατά συνδικαλιστών της ριζοσπαστικής Αριστεράς (πχ. Νίκος Γουρλάς), και θαμώνων στεκιών (πχ στην ΠΡΟΚΑΤ).
• Και φυσικά ένα διαρκές πογκρόμ απανωτών επιθέσεων ενάντια σε Πακιστανούς μετανάστες στο Αιγάλεω και στο Ρέντη με συνεχή χτυπήματα, (το πιο πρόσφατο πριν από λίγες μέρες).
Είναι σαφές ότι το κράτος και το παρακράτος, στον βαθμό που κάποιος μπορεί να τα ξεχωρίσει, έχουν επιλέξει να τελειώσουν με κάθε τρόπο και κάθε τίμημα με το κίνημα που αντιστέκεται, χτυπώντας πολιτικούς χώρους, τοπικές κινήσεις, στέκια, γραφεία ενοχλητικών σωματείων, μεμονωμένους αγωνιστές και μετανάστες που τόλμησαν να καταγγείλουν το σκάνδαλο των απαγωγών από τις μυστικές υπηρεσίες Ελλάδας-Βρετανίας. Λίγη σημασία έχει αν σε κάποια από αυτά τα χτυπήματα μπορεί να συμμετείχαν ενδεχομένως και μέλη ακροδεξιών οργανώσεων, όπως είχε προαναγγελθεί ουσιαστικά από την φασιστοφυλλάδα του «Στόχου» ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο.
Άλλωστε φασίστες και αστυνομία είναι σιαμαία αδερφάκια όπως φάνηκε από τα επεισόδια της 2 Φλεβάρη όταν οι μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής χτύπησαν μαζί με τα ΜΑΤ και με παρουσία εισαγγελέα, τους αντιφασίστες διαδηλωτές. Ή ακόμη όταν οι «άγνωστοι» ροπαλοφόροι βγήκαν μέσα από την διμοιρία των ΜΑΤ και χτύπησαν σοβαρά τους συντρόφους μας του ΕΕΚ και της Λέσχης Καλλιδρομίου 94, από την πρωτοβουλία κατοίκων Φιλοπάππου- Κεραμεικού πέρυσι τον Ιούλιο.
Αυτή η παρακρατική και κρατική βία δεν είναι ξεκομμένη από το συνολικότερο κλίμα καταστολής που έχει ενσκήψει τα τελευταία χρόνια με την άνοδο του εργατικού, φοιτητικού και νεολαίστικου κινήματος. Τι να πρωτοσημειώσει κανείς;
Την αστυνομική βία κατά των δασκάλων με σιδερογροθιές;
Το όργιο καταστολής στα φοιτητικά συλλαλητήρια και τις συλλήψεις όσων φορούν … πράσινα παπούτσια;
Τις αστυνομικές επιθέσεις στις εργατικές διαδηλώσεις για το ασφαλιστικό και στα λιμάνια;
Τις συνεχείς αγωγές και μηνήσεις ενάντια στους απεργούς;
Η τωρινή φάση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα εμπεριέχει σαν βασικό συστατικό στοιχείο της την κρατική βία και την καταστολή. Αυτή αποτελεί την μοναδική επιλογή του συστήματος που είναι στριμωγμένο και αναγκασμένο να περάσει μέτρα πάση θυσία και ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους και διαδικασιών κοινωνικής συναίνεσης.
Όσοι στον χώρο της αριστεράς κάνουν πως δεν βλέπουν, ή θεωρούν τα κρούσματα μεμονωμένα, ή περιορίζουν τις αντιδράσεις τους στα όρια της πατροπαράδοτης αστικής δημοκρατικής νομιμότητας, το λιγότερο, εθελοτυφλούν και αδυνατούν να προετοιμαστούν πολιτικά και πρακτικά να αντιμετωπίσουν την καταστολή.
Όσοι πάλι θεωρούν ότι αυτή η βία είναι θέμα μικρών ομάδων της άκρας δεξιάς δεν μπορούν να δώσουν και να αναδείξουν το θέμα στις σωστές του διαστάσεις, ως κεντρικό πολιτικό ζήτημα και είτε ζητάνε μια αντιμετώπιση των φασιστικών οργανώσεων από νομική μεριά (επικαλούμενοι ακόμη και τον τρομονόμο) είτε θεωρούν την μονοσήμαντη στρατιωτική αντιπαράθεση το παν.
Ωστόσο αυτή η σύγκρουση είναι απλώς η εκδήλωση θερμού πολέμου ανάμεσα στα …. «προκεχωρημένα φυλάκια» δύο μεγάλων «στρατών»: Από την μια το εργατικό, νεολαιΐστικο κίνημα, και οι πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, στέκια και συλλογικότητες του στην πρώτη γραμμή και από την άλλη το κεφάλαιο και το κράτος με τους παρακρατικούς συμμορίτες σε ρόλο αιχμής.
Ανάλογα πρέπει το κίνημα να λειτουργήσει σαν το «ψάρι μέσα στο νερό» με αποφασιστικές αλλά ανοιχτές και σε διαρκή εγρήγορση διαδικασίες αυτοάμυνας με κοινωνική απεύθυνση.
Γ.Χ.
www.eek.gr
Δημοσίευση σχολίου