Την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου το απόγευμα, στην είσοδο της διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης στο συντριβάνι πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση με μικροφωνική για τα πρόσφατα γεγονότα στην Πάτρα. Συμμετείχαν περίπου 100 άτομα. Κρεμάστηκαν τρία μπάνερς με φωτογραφίες Αφγανών τραυματισμένων από λιμενικούς, διαβάζονταν προκηρύξεις από το μικρόφωνο και μοιράστηκαν τα κείμενα που ακολουθούν:
Οι βομβαρδισμοί στο Αφγανιστάν συνεχίζονται
με τα βασανιστήρια στην Πάτρα
Τις τελευταίες μέρες έχει ενταθεί η καταστολή στο λιμάνι της Πάτρας. Εκεί όπου εκατοντάδες πρόσφυγες συνωστίζονται προσπαθώντας να περάσουν στην Ιταλία, καθώς η Ελλάδα δεν τους δίνει άσυλο. Κάθε μέρα έχουμε καινούργιους ξυλοδαρμούς και δεκάδες συλλήψεις προσφύγων. Όσοι πρόσφυγες φάνηκαν να έχουν ενεργό συμμετοχή στο διεθνές τριήμερο αντίστασης και αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε από τις 29 έως τις 31 Αυγούστου στην Πάτρα, ξυλοκοπούνται για παραδειγματισμό.
Τα περιστατικά βασανιστηρίων από λιμενικούς είχαν ήδη άρχισει να αυξάνονται τους δύο τελευταίους μήνες, από τη στιγμή δηλαδή που ανακοινώθηκε η απόφαση για κατεδάφιση του προσφυγικού καταυλισμού και αντικατάστασή του από μια ακόμα φυλακή. Μόνο τον Αύγουστο οι "Γιατροί Χωρίς Σύνορα" κατέγραψαν 36 περιπτώσεις ξυλοδαρμών.
Σπασμένα πόδια και χέρια, ανοιγμένα κεφάλια, είναι η απάντηση των λιμενικών στον αγώνα των προσφύγων για ελευθερία και αξιοπρέπεια. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση πρόσφυγα, το σπασμένο πλευρό του οποίου του έχει τρυπήσει τον πνεύμονα. Οι "Γιατροί Χωρίς Σύνορα", καλεσμένοι από αλληλέγγυους, τον πρόλαβαν από βέβαιο θάνατο και εκπαίδευσαν άλλον πρόσφυγα να του κάνει καθημερινές ενέσεις για φυματίωση.
Ο άγριος ξυλοδαρμός τριών Αφγανών την Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη από άνδρες του λιμενικού ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι. Μετά από χρόνια ταπείνωσης και συνεχών εξευτελισμών, αλλά και την ολοένα αυξανόμενη ένταση της καταστολής, οι Αφγανοί πρόσφυγες αποφάσισαν να διεκδικήσουν το αυτονόητο: την αξιοπρέπειά τους!
Οι συγκρούσεις που ξέσπασαν την περασμένη Δευτέρα, μεταξύ Αφγανών προσφύγων και λιμενικών, δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακόμα μάχη του "πολέμου κατά της τρομοκρατίας" που ξεκίνησε στο Αφγανιστάν και συνεχίζεται στην Πάτρα αλλά και σε όλο τον κόσμο.
Την ίδια ώρα, στο νοσοκομείο του Ρίου όπου είχε μεταφερθεί ένας από τους Αφγανούς τραυματίες, το κράτος έβαλε και πάλι σε λειτουργία τον κατασταλτικό του μηχανισμό, ανακρίνοντας επί ώρες τον Αφγανό χωρίς καμία άδεια απο τους γιατρούς.
Tίποτα δεν τελείωσε τη Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη. Όσο οι εξουσιαστές αρνούνται να δουν το πραγματικό πρόβλημα και συνεχίζουν να σχεδιάζουν καινούριες φυλακές για πρόσφυγες και μετανάστες, όσο κάνουν τα σύνορα απροσπέλαστα ορθώνοντας τείχη, συρματοπλέγματα και στρατούς, όσο η καταπίεση και η καταστολή εντείνονται, τόσο η αντίδραση θα μεγαλώνει και η φλόγα της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας θα θεριεύει.
Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες!
------------------------
Σεπτέμβρης 2001 – Σεπτέμβρης 2008
Από τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία
στον πόλεμο ενάντια στους φτωχούς
«Μα τι θέλουν αυτοί οι πρόσφυγες κι έρχονται στην Ευρώπη;!»
Eνώ συμπληρώνονται 7 χρόνια από την κήρυξη του "πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία", η πλημμύρα των προσφύγων γιγαντώνεται, καθώς οι σφαίρες και οι βόμβες των "ανθρωπιστικών επεμβάσεων" δεν έχουν τελειωμό: στις 22 Αυγούστου στην επαρχία Χεράτ του Αφγανιστάν, περισσότεροι από 90 άμαχοι έχασαν τη ζωή τους σε αεροπορική επιδρομή των Συμμάχων. Σε όλη τη χώρα, πάνω από 3500 νεκροί άμαχοι τους πρώτους 8 μήνες του 2008.
Στο Ιράκ, ακόμα χειρότερα, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι έχουν χάσει τη ζωή τους μετά το τέλος του πολέμου… 131 νεκροί μόνο τις πρώτες 9 μέρες του Σεπτέμβρη.
Σε ένα άλλοπεδίο της παγκόσμιας γεωγραφίας του αίματος, στηνΑφρική, οι πόλεμοι για τον έλεγχο των πρώτων υλών από το κτήνος του καπιταλισμού έχουν στοιχίσει τα τελευταία χρόνια εκατομμύρια νεκρούς σε Κογκό, Νταρφούρ, Σομαλία, Ερυθραία, Ρουάντα, Σιέρρα Λεόνε, Αγκόλα...
Μια κόκκινη γραμμή συνδέει την Καμπούλ και τη Βαγδάτη με τα νησιά του Αιγαίου, τον Έβρο, την Πάτρα. Μια γραμμή αίματος που περιτρέχει την Ευρώπη-Φρούριο. Μόνο τον Αύγουστο του 2008, 270άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να περάσουν στο ευρωπαϊκό όνειρο.
«Μα εμείς οι Έλληνες είμαστε ενάντια στους πολέμους, διαδηλώσαμε σε δρόμους και πλατείες...»
Ναι, όσο οι πόλεμοι ήταν μακρυά. Μα όχι όταν οι συνέπειές τους πέρασαν το κατώφλι μας. Η ελληνική φιλοξενία εκφράζεται με βασανιστήρια, όπως στην Πάτρα, με ξυλοδαρμούς όταν τολμούν να απεργήσουν, όπως στη Μανωλάδα, με στέρηση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων. Το περασμένο καλοκαίρι ανήλικοι πρόσφυγες αναγκάστηκαν 2 φορές να καταφύγουν σε απεργία πείνας σε κέντρα κράτησης στη Μυτιλήνη για να διεκδικήσουν την πολυτέλεια του προαυλισμού. Για τους πρόσφυγες υπάρχει μόνο βία και περιφρόνηση. Σύμφωνα με τηνΎπατηΑρμοστεία του ΟΗΕ, το 2007 στην Ελλάδα εξετάστηκαν 20.692 αιτήσεις και δόθηκε άσυλο σε 8 αιτούντες, ενώ σε δεύτερο βαθμό εξετάσθηκαν 6.448 αιτήσεις και αναγνωρίστηκε προσφυγικό καθεστώς σε 132 περιπτώσεις. Δηλαδή ποσοστό 0,6%... Μάλιστα, δεν δόθηκε άσυλο ούτε σε έναν Ιρακινό...Αντίθετα, το υπουργείο εσωτερικών ανακοινώνει με περηφάνια την κατασκευή δώδεκα νέων κέντρων κράτησης και πρωτοστατεί στην επιβολή μιας ακόμα πιο σκληρής ευρωπαϊκής αντιμεταναστευτικής νομοθεσίας.
Τα «κέντρα φιλοξενίας» είναι φυλακές
Αλληλεγγύη στους μετανάστες
Άσυλο στους πρόσφυγες
Συνέλευση Νο Border Θεσσαλονίκης – Αλληλέγγυοι/ες
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου