Η κατάσταση των αλλοδαπών παιδιών στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα δεν είναι απλά τραγική αλλά έχει και πολλές ομοιότητες με την πολιτική των ναζί.
Ενώ οι αλλοδαποί μαθητές και μαθήτριες αποτελούν πια ένα σημαντικό ποσοστό στα σχολεία και ιδιαίτερα στα Επαγγελματικά Λύκεια και τις Επαγγελματικές Σχολές, το οποίο μάλιστα σε ορισμένες περιοχές φθάνει το 60 και 70% του συνόλου των μαθητών/μαθητριών, το ελληνικό κράτος όχι απλά αδιαφορεί μη εφαρμόζοντας τις διατάξεις και τα προγράμματα της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης αλλά και μεταχειρίζεται τους αλλοδαπούς στη βάση μιας φασιστικής πολιτικής που «υπομένεται» από όλους τους φορείς και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις (η αναφορά των ΜΜΕ θα ήταν γελοία αν και αναγκαία). Από τους αλλοδαπούς μαθητές το ελληνικό κράτος απαιτεί α) ΑΔΕΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Αυτό ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων στη μόρφωση και εκπαίδευση και καταδικάζει στον αναλφαβητισμό παιδιά των οποίων οι γονείς διαμένουν παράνομα στη χώρα (κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στον τομέα της συνεχούς ιδιωτικοποίησης της Υγείας). Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει σχετικά κανένας σαφής νόμος, πώς θα μπορούσε άραγε να υπήρχε, εφόσον θα δήλωναν σαφώς την επιστροφή και εφαρμογή φασιστικών μέτρων όσον αφορά την αντιμετώπιση των αλλοδαπών, αλλά μεταχειρίζονται μια σειρά από νόμους και διατάξεις που ερμηνεύονται από τον κάθε προϊστάμενο εκπαίδευσης κατά το δοκούν και σύμφωνα με την πολιτική βούληση και τις προφορικές διαταγές του ΥΠΕΠΘ για την προσκόμιση της άδειας παραμονής των αλλοδαπών. Έχει παρατηρηθεί σχετικά με ενήλικους αλλοδαπούς μαθητές, όπου και προβλέπεται πλέον ρητά η προσωπική άδεια παραμονής στη χώρα, η εισβολή της αστυνομίας στο χώρο του σχολείου και η βίαιη μεταγωγή του αλλοδαπού στα αστυνομικά τμήματα.
Επιπλέον β) απαιτείται από τα αλλοδαπά παιδιά σε πάμπολλες περιπτώσεις και στη βάση πάλι παμπάλαιων και ασαφών νόμων που συσχετίζονται αποσπασματικά η ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΦΟΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, δηλαδή η με εξετάσεις πιστοποιημένη γνώση της ελληνικής γλώσσας χωρίς καμία προηγούμενη μέριμνα της πολιτείας για εκμάθηση αυτής της γλώσσας μέσα στα σχολεία ή σε μεθοδικά οργανωμένους δημόσιους θεσμούς. Απομένει η «φιλανθρωπία» και εθελοντική εργασία των λιγοστών Μ.Κ.Ο. που προσφέρουν μαθήματα σε αλλοδαπούς/αλλοδαπές, ανεπαρκής λύση για τους περισσότερους ξένους μαθητές/ήτριες που κατοικούν μακριά από τα παραπάνω κέντρα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας ή βαρύνονται, μετά το σχολικό ωράριο, με εργασίες και την φροντίδα των μικρότερων μελών της οικογένειάς τους και του σπιτιού.
Οι περίφημες τάξεις υποδοχής και φροντιστηριακά τμήματα για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας μέσα στα δημόσια σχολεία, δημιουργημένες στα πλαίσια της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης για την οποία δόθηκαν γερά κονδύλια και ειδικεύτηκαν πολλά άτομα, σημερινοί άνεργοι, αντί να αυξηθούν ανάλογα με τον αυξημένο αριθμό μεταναστών/ριών στη χώρα, μειώθηκαν δραστικά. Το αποτέλεσμα είναι να «ρίχνονται» κυριολεκτικά τα αλλοδαπά παιδιά, μετά την απόκτηση ισοτιμίας του τίτλου σπουδών τους με τον αντίστοιχο ελληνικό, στις τάξεις του ελληνικού σχολείου έχοντας μόνο υποχρεώσεις και ολέθρια δικαιώματα. Τα «δικαιώματα» αυτά είναι για το δημοτικό σχολείο ο προβιβασμός όλων των μαθητών, έχουν δεν έχουν γνώσεις, για το Γυμνάσιο και το Λύκειο ο προβιβασμός τους χωρίς καμία βαθμολογία στα γλωσσικά μαθήματα (Νέα Ελληνικά και Έκθεση) και ο προβιβασμός τους με 08 στα υπόλοιπα μαθήματα. Αυτό ισχύει για το πρώτο έτος φοίτησης σε ελληνικό σχολείο αλλοδαπού/ής, ενώ για το δεύτερο η νομοθεσία προβλέπει βαθμολογία 08 στα γλωσσικά μαθήματα και την κανονική 09,50 στα υπόλοιπα. Την τρίτη χρονιά αντιμετωπίζονται πλέον ακριβώς όπως οι υπόλοιποι μαθητές που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και παρακολούθησαν μαθήματα του ελληνικού σχολείου από την πρώτη δημοτικού, χωρίς κανένα πλέον «προνόμιο» πόσο μάλλον μέριμνα
Βασικά αυτά τα παιδιά καταδικάζονται στην αμάθεια, στην ελλιπή προετοιμασία για την εργασιακή ζωή, στην πίεση καθ΄όλη τη διάρκεια των σπουδών τους λόγω της γλωσσικής ανεπάρκειας, της άδειας παραμονής και των προσωπικών-οικονομικών προβλημάτων που έχει η ζωή του μετανάστη/τριας.
Το φανταζόσαστε ποτέ ότι στην ενωμένη Ευρώπη, «χωρίς σύνορα», θα αναβίωναν τόσο εφιαλτικά οι μνήμες της ναζιστικής πολιτικής;
ΠΗΓΗ:http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=981888
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου