Ενάντια στα κέντρα «φιλοξενίας»:Τα σχέδια των κυρίαρχων για την διάλυση του τελευταίου καταφυγίου των προσφύγων θα μας βρουν απέναντί τους.

Η απόφαση της κυβέρνησης για την «τελική λύση» στο θέμα των προσφύγων της Πάτρας βαίνει προς υλοποίηση. Τα σχέδια για τη δημιουργία χώρου δήθεν «φιλοξενίας» φαίνεται πως έχουν ωριμάσει και έτσι όλοι αναμένουν την αναγγελία της ακριβής τοποθεσίας. Η Πάτρα γίνεται έτσι μία ακόμα πόλη που θα έχει την «τιμή» να φιλοξενήσει ένα σύγχρονο έγκλημα.

Ο πρόσφυγες της Πάτρας γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει «κέντρο φιλοξενίας». Οι περισσότεροι από αυτούς άλλωστε έχουν φιλοξενηθεί σε αντίστοιχα κέντρα ανά την επικράτεια, όταν οι διαδρομές της προσωπικής τους οδύσσειας πέρασαν το Αιγαίο. Σάμος, Βέννα, Χίος είναι μόνο λίγοι από τους σταθμούς ενός απάνθρωπου σχεδίου των κυρίαρχων για των «έλεγχο» της μετανάστευσης.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στόχος της κυριαρχίας σήμερα είναι να ελέγχει τη στρόφιγγα της εισροής των μεταναστών, ώστε να τους χρησιμοποιεί ως μοχλό ανάπτυξης του πλεονάζοντος ευρωπαϊκού κεφαλαίου, ενώ παράλληλα να δημιουργεί της συνθήκες, το πεδίο και το μέτρο της εσωτερικής καταστολής και του φόβου.

Μέσα υλοποίησης του κυρίαρχου σχεδίου για τον έλεγχο των μεταναστών είναι από τη μία ο κοινωνικός ρατσισμός που ελέγχεται, τροφοδοτεί και αναπαράγεται από τα μαζικά μέσα προπαγάνδας και τις πολιτικές του αποκλεισμού και της καταστολής και από την άλλη από τις πολιτικές της δήθεν ενσωμάτωσης και του ψευτο-διεθνισμού που έχουν ως στόχο την πλήρη αποδοχή των όρων της κυριαρχίας. Η Εξουσία χρησιμοποιεί πότε το ένα και πότε το άλλο έχοντας στα χέρια το καρότο και το μαστίγιο για τον πλήρη έλεγχο τόσο του κοινωνικού φόβου όσο και των μεταναστών.

Οι δύο αυτές πολιτικές είναι ουσιαστικά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, καθώς η «πολυπολιτισμική κοινωνία» δημιουργεί έναν νέου τύπου ρατσισμό. Οι μετανάστες γίνονται ανεκτοί όσο είναι νόμιμοι και διαχωρισμένοι από τους ντόπιους. Με ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα και με τον εκβιασμό της μη ανανέωσης των καρτών διαμονής τους, ώστε από τη μία να λειτουργούν ως απροστάτευτο και φτηνό εργατικό δυναμικό και από την άλλη ως πολιορκητικός κριός για τα δικαιώματα των ντόπιων εργατών. Τα κράτη γνωρίζοντας καλά ότι η καλύτερη καταστολή είναι η ανάγκη για επιβίωση, δημιουργούν με όπλο την πράσινη κάρτα όρους ομηρίας, αφομοίωσης και εκβιασμού, θέτοντας έτσι το μετανάστη εκτός κάθε πολιτικής διεργασίας.

Η Ευρώπη σήμερα υψώνει ένα νέο σιδηρούν παραπέτασμα. Και δεν είναι μόνο η πλήρης συμπόρευση της ευρωπαϊκής κυριαρχίας στη σταυροφορία των ΗΠΑ κατά της τρομοκρατίας που οδηγεί σε αυτές τις πολιτικές, αλλά και η ανάγκη της Ευρώπης να μορφοποιήσει το προφίλ του νέου εχθρού. Το συλλογικό νόημα της ευρωπαϊκής εξουσίας έχει αρχίσει άλλωστε σιγά–σιγά να χάνεται και έτσι ο «άλλος» είναι και εδώ το τέλειο άλλοθι.

Τα κέντρα «φιλοξενίας» δεν είναι τίποτε παραπάνω από όχημα της κυριαρχίας για την εκτέλεση τους σχεδίου της. Ο έλεγχος άλλωστε του πόσοι και ποιοι είναι χρήσιμοι και ποιοι όχι, ο χωρισμός σε αναλώσιμους και μη, σε καλούς και κακούς δεν είναι τίποτε άλλο από τη σημερινή αιχμή του κρατικού δουλεμπορίου. Όταν ο Δυτικός καπιταλισμός χρειάζεται το μετανάστη ως καπιταλιστικό καύσιμο στις μητροπόλεις του, βάζει την κυρίαρχη πολεοδομία να παίξει το ρόλου του συγχρόνου δουλεμπόρου. Ο αποκλεισμός των μεταναστών σε άθλια γκέτο και κέντρα κράτησης δεν ήταν τίποτε άλλο από το χωρικό περιτύλιγμα της Κυριαρχίας για τη διευκόλυνση του σύγχρονου δουλεμπορίου.

Η Πατρινή κοινωνία δείχνει να γίνεται όλο και πιο ξενοφοβική, στοχοποιώντας το μετανάστη ως την αιτία της οικονομικής της ερημοποίησης. Η ίδια κοινωνία που κατέβηκε μαζικά στο δρόμο ενάντια στους πολέμους της Δύσης σε Αφγανιστάν και Ιράκ, η ίδια κοινωνία δίνει σήμερα ψήφο εμπιστοσύνης σε δημάρχους τύπου Φούρα, ναρκωμένη πίσω από τις ψευτιές των ΜΜΕ και των επιχειρηματιών της Περιοχής.

Αυτό που μας ενώνει σήμερα με τους πρόσφυγες της Πάτρας είναι οι κοινοί αγώνες, οι διαδικασίες αυτο-οργάνωσης και αντίστασης, η συνεχής δυναμική αμφισβήτηση της εξουσίας ως αυθεντία τόσο εκτός όσο και εντός των «τειχών» της κοινωνίας τους, η καθημερινή αντίσταση στους όρους επιβίωσης με αυτο-οργάνωση και αλληλεγγύη, η αμοιβαία κατανόηση ότι κανένας δεν εκπροσωπεί κανέναν και ότι κανένας δεν εκφράζει τίποτα πέρα από τη ζωντανή του θέληση.

Από την πρώτη στιγμή θέσαμε ως στόχο να διαταράξουμε την κοινωνική ειρήνη της πόλης. Απέναντι στο ανίερο τραστ της τοπικής και παγκόσμιας κυριαρχίας οι μετανάστες–πρόσφυγες ήταν και είναι για εμάς η δυνατότητα του «ΟΧΙ» να φωνάξει «ΠΑΡΩΝ». Σήμερα το ξέρουμε. Οι κοινοί μας αγώνες είναι μπροστά μας. Τα σχέδια των κυρίαρχων για την διάλυση του τελευταίου καταφυγίου των προσφύγων θα μας βρουν απέναντί τους. Ο αγώνας συνεχίζεται…

Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος
Άσυλο και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για όλους
Ενάντια σε εσωτερικά, εθνικά και υπερεθνικά σύνορα
Ελευθερία μετακίνησης
ενάντια στον αστυνομικό αποκλεισμό του καταυλισμού,
στις συλλήψεις-απαγωγές και τους ξυλοδαρμούς
Κατάργηση της Οδηγίας Επιστροφής και όλων των διεθνών αντιμεταναστευτικών συνθηκών
Επανάκτηση του δημόσιου χώρου του λιμανιού από την κοινωνία της Πάτρας
Ενάντια στα κέντρα «φιλοξενίας», ενάντια στις σύγχρονες φυλακές
πηγες:NO BORDER PATRAS 2008­>>>www.noborderpatras.org
http://indy.gr/analysis/enantia-sta-kentra-abfilokseniasbb-tis-kyriar3c7ias

­