Η απόφαση για την κατασκευή Κέντρου Κράτησης προσφύγων στο Δρέπανο του Ρίου, που συνομολόγησαν κυβέρνηση και οι τοπικές αρχές της Πάτρας, αποκαλύπτει ότι πίσω από τις υποκριτικές δεσμεύσεις για «φιλοξενία» και «αρωγή» στους πρόσφυγες κυριαρχεί η αμείλικτη πολιτική επιλογή της φυλάκισης και της καταστολής. Υιοθετείται μια νεο-λεπενική ρατσιστική πολιτική, που σήμερα επανέρχεται στην Ευρώπη απενοχοποιημένη από τις κυβερνήσεις Σαρκοζί και Μπερλουσκόνι, μια πολιτική υπεύθυνη τόσο για τη βία στα παρισινά προάστια, όσο και για τα πογκρόμ εναντίον των μεταναστών στη Νάπολη και τη Ρώμή.
Η πολιτική οικοδόμησης της Ευρώπης-Φρούριο, ποινικοποίησης της μετανάστευσης και «θωράκισης» των συνόρων, όμως, όχι μόνο δεν περιορίζει τη μαζική μετανάστευση από τις εμπόλεμες και οικονομικά κατεστραμμένες περιοχές του πλανήτη προς τη Δύση, αλλά, αντίθετα, οδηγεί σε πρωτοφανείς μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο συνθήκες καταπάτησης δικαιωμάτων και εξαθλίωσης μέσα στις ίδιες τις δυτικές κοινωνίες. Το πρόβλημα συμπυκνώνεται στις συνοριακές περιοχές, όπως η πόλη της Πάτρας, οι οποίες υφίστανται πρώτες και με ιδιαίτερη ένταση τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής. Σε αυτές συρρέουν και εγκλωβίζονται χιλιάδες πρόσφυγες χωρίς χαρτιά που προσπαθούν με κάθε κόστος να διαφύγουν σε άλλες χώρες, όπου ελπίζουν ότι θα τους προσφερθούν συνθήκες μιας αξιοπρεπούς ζωής.
Το, πρωτίστως ανθρωπιστικό, πρόβλημα στην Πάτρα, αλλά και το ζήτημα του κοινωνικού αποκλεισμού και της γκετοποίησης, οφείλονται στην ακολουθούμενη αντιμεταναστευτική πολιτική και όχι στην ίδια τη μετανάστευση ή τους πρόσφυγες. Λόγω της πολιτικής κατάργησης του ασύλου που ακολουθεί η κυβέρνηση, οι πρόσφυγες (που στην πλειοψηφία τους προέρχονται από εμπόλεμες χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Σουδάν, η Σομαλία και το Ιράκ) εξαιρούνται από κάθε δικαίωμα και αποκλείονται τόσο από τη δυνατότητα εγκατάστασης στην Ελλάδα, όσο και από τη δυνατότητα μετακίνησης και αναζήτησης ασύλου σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτή είναι η βασική αιτία που το εξαιρετικά επικίνδυνο «λαθραίο» πέρασμά των συνόρων αποτελεί για πολλούς/ές πρόσφυγες μοναδική λύση, και, επίσης, ο κύριος παράγοντας ανάπτυξης των κυκλωμάτων εκμετάλλευσής των προσφύγων. Από την άλλη, το πρόβλημα εντείνεται από την απάνθρωπη αδιαφορία και υποκρισία των τοπικών αρχών, που για ψηφοθηρικούς λόγους αρνούνται οποιαδήποτε πρωτοβουλία υποστήριξης των προσφύγων και προσπαθούν –χωρίς καμία βέβαια επιτυχία- να μεταθέσουν το «πρόβλημα» σε άλλες περιοχές.
Η Πάτρα είναι ένας σταθμός στο ταξίδι των προσφύγων για τις χώρες της δυτικής Ευρώπης, είχε και είναι σίγουρο ότι θα εξακολουθήσει να έχει πρόσφυγες. Η πατρινή κοινωνία οφείλει να αναλάβει αυτή την ευθύνή, τόσο απέναντί τους όσο και απέναντι στον εαυτό της. Η επιχείρηση εκδίωξης και φυλάκισης των προσφύγων της Πάτρας που δρομολογείται δεν αποτελεί ούτε καν προσωρινή «λύση». Αποτελεί, όμως, σίγουρα ένα ακόμα βήμα στον εκβαρβαρισμό της κοινωνίας μας και πρέπει να μας βρει απέναντί της.
Το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ που διοργανώνει η Κίνηση Υπεράσπισης των Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/τριων την Παρασκευή και το Σάββατο 17 και 18 Οκτωβρίου στην Πλ.Γεωργίου, διεκδικεί να γίνει μια φωνή που θα ενώνει τις φωνές ντόπιων και προσφύγων, σε μια περίοδο που αυξάνεται ο ρατσισμός και η ξενοφοβία. Να είμαστε όλοι και όλες εκεί!
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου