ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: «ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ»

Αποτελεί κοινή αίσθηση ότι οι μειονότητες στην Ελλάδα αποτελούν ένα τεράστιο, κρίσιμο ζήτημα, το οποίο η αστική πολιτική προσπαθεί να κρατήσει «κάτω από το χαλάκι». Φαινόμενο που συναντάται από τα επαναστατικά χρόνια, διαπερνά όλη τη διαδρομή του Ελληνικού κράτους, λύνεται σε μεγάλο βαθμό «δια πυρός και σιδήρου» κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (Τσάμηδες, Εβραίοι, Μακεδόνες, Αρμένιοι, Βλάχοι), χρωματίζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και επανέρχεται στο προσκήνιο με νέα χαρακτηριστικά μετά την πτώση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» (1989-1990).
Το επίσημο ελληνικό κράτος ακολουθεί τον 20ο αιώνα πολιτική βίαιης ενσωμάτωσης, που ήταν βέβαια κοινή πρακτική σε όλα τα αστικά κράτη, αναγνωρίζοντας μόνο τη θρησκευτική διάσταση, αδιαφορώντας συντεταγμένα για την εθνική. Οι μειονότητες μετατρέπονται συχνά σε πιόνια του ανταγωνισμού των βαλκανικών κρατών, που ταυτόχρονα επιδιώκουν την εθνική καθαρότητα, ακόμη και με ανταλλαγές πληθυσμών, έδωσαν και δίνουν τη δυνατότητα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να επέμβουν, με αποκορύφωμα τους ανθρωπιστικούς πολέμους εξυπηρέτησης ιδιοτελών συμφερόντων.
Στο εσωτερικό των μειονοτήτων διαμορφώνονται τάσεις, αναπαράγονται εξουσιαστικές και ταξικές σχέσεις. Ενίοτε το κατεστημένο των μειονοτήτων οδηγείται σε διατύπωση εθνικιστικών θέσεων, προσδοκώντας τη βελτίωση της θέσης του είτε με την προστασία της «Μητέρας Πατρίδας», είτε με την απόσχιση. Τις διασπαστικές αυτές πολιτικές επιχείρησε σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές να υπερβεί η Αριστερά προτάσσοντας τον κοινό ταξικό αγώνα και ένα συνολικό επαναστατικό σχέδιο.
Η αυγή του 21ου αιώνα θέλει όλα αυτά τα ζητήματα ανοικτά. Στον Καύκασο και στα Βαλκάνια τα μειονοτικά ζητήματα πυροδοτούν εξελίξεις, φτάνοντας συχνά και στις πολεμικές συγκρούσεις. Ταυτόχρονα, η Αριστερά και το αντιπολεμικό κίνημα φαντάζει συχνά ουραγός των εξελίξεων.
Στη χώρα μας και με την ιδιαιτερότητα του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, που συχνά εντάσσει ως διαπραγματευτικά ατού τις εκατέρωθεν μειονοτικές διεκδικήσεις, αλλά και της σύγκρουσης σχετικά με το «Μακεδονικό», τα ζητήματα των μειονοτήτων προσεγγίζονται με πολλούς τρόπους: διατύπωση μιας επίσημης κρατικής άποψης-πολιτικής που απαγορεύει την αμφισβήτηση, ακόμη και την επιστημονική έρευνα που θέλει να ξεπεράσει τις αστικές αγκυλώσεις. Διαστρέβλωση των απαιτήσεων των μειονοτικών πληθυσμών και προβολή τους ως «εθνικών κινδύνων» (παράδειγμα η συζήτηση σχετικά με το Πεδίο Βολής στη Φλώρινα), αποπροσανατολίζοντας από τα προβλήματα των εργαζομένων που προκαλεί η ακραία συντηρητική πολιτική.
Παράλληλα, ο ιμπεριαλιστικός παράγοντας παραμένει πάντα ενεργός.
Με την ανάγκη διατύπωσης μιας εργατικής διεθνιστικής αντίληψης και πολιτικής παρέμβασης προχωρούμε στην διοργάνωση της σχετικής εκδήλωσης. Καλεσμένοι μας αγωνιστές ερευνητές με ρηξικέλευθες, τολμηρές παρεμβάσεις, εργαζόμενοι-φοιτητές- συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί, αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς από τη Θράκη και τη Μακεδονία, που ζουν και μοιράζονται καθημερινά τα προβλήματα των μειονοτικών πληθυσμών.

ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΟΣ: Ερευνητής, μέλος δημοσιογραφικής ομάδας «ΙΟΣ» Κ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΜΟΛΛΑ ΧΟΥΛΙΑ: Αγωνίστρια των ΕΑΑΚ Αλεξανδρούπολης, Πομακικής Καταγωγής
ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ: Μέλος ΔΣ Συλλόγου Δασκάλων Νηπιαγωγών Ροδόπης
ΣΓΑΤΖΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ: Εκπαιδευτικός, Δρ. Κοινωνικής Ανθρωπολογίας,
Μέλος της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης
ΜΕΤOΙΚΙΔΗΣ ΣΑΒΒΑΣ: Δάσκαλος από την Ξάνθη.


Tag:Η Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση θέλοντας να αναδείξει το ζήτημα των μειονοτήτων στην Ελλάδα, προχωρά στη διοργάνωση εκδήλωσης την Παρασκευή 05/12/2008, στις 7:00 μ.μ. στο αμφιθέατρο ΜΑΧ (ΕΜΠ) με θέμα: ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: «ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ»