Ανακοίνωση No Border Patras

«Έχει περισσότερη αξία η ανθρώπινη ζωή τελικά ή τα σπασμένα τζάμια περιπολικών;»

Παρόλο που Μ.Μ.Ε. μαζί με τοπικά συμφέροντα και κράτος προσπαθούν για καιρό τώρα να σπείρουν το φόβο στην κοινωνία σχετικά με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και όσους στέκονται αλληλέγγυοι, παρουσιάζοντάς τους ως εγκληματίες, παράνομους, ταραξίες, υποκινητές, η κοινωνία γνωρίζει καλά ποιοι την εξαπατούν, ποιοι την κατακλέβουν, ποιοι τη διασπούν και την καταπιέζουν καθημερινά και αδιάλειπτα.

Είναι οι ίδιοι που αντί να εφαρμόσουν τους διεθνείς κανόνες δικαίου για τους πρόσφυγες, τους ταπεινώνουν χτυπώντας τους στο λιμάνι, στοιβάζοντάς τους σε κρατητήρια όπου ακόμη και ο αέρας για αναπνοή είναι λιγοστός, ετοιμάζοντας τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης και βαρβαρότητας και αρνούνται να τους δώσουν άσυλο ή χαρτιά, εκμηδενίζοντας ουσιαστικά κάθε δικαίωμα επιβίωσης. Με τον τρόπο αυτό, οι πόλεμοι σε Αφγανιστάν, Ιράκ και άλλα σημεία του πλανήτη μεταφέρονται στον πυρήνα των δυτικών κοινωνιών.

Η προχθεσινή εξέγερση των προσφύγων στο λιμάνι ξεκίνησε λίγο μετά από άγριο ξυλοδαρμό Αφγανού από όργανο του Λιμενικού. Είναι απόρροια της συνεχούς αδυσώπητης βίας που υφίστανται στην οποία αντέδρασαν με ένα αυθόρμητο ξέσπασμα αγανάκτησης και οργής, με αποκλειστικό και γνήσιο υποκινητή τους την προστασία της αξιοπρέπειάς τους απέναντι στον καθημερινό εξευτελισμό που υφίστανται από τις δυνάμεις καταστολής.

Όταν η βία, η καταστολή, ο βασανισμός, η αδικία, η εκμετάλλευση είναι όσα τους επιφυλάσσει η ευρωπαϊκή «φιλοξενία», τότε ποια δυνατότητα άμυνας και απάντησης υπάρχει περά από την αντίδραση με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και την εξέγερση ενάντια σε ό,τι τους εξοντώνει; Δεν είναι δίκαιο ότι εκείνη τη μέρα ζήτησαν την απελευθέρωση των 60 κρατουμένων σε ένα κοντέινερ 20 τετραγωνικών μέτρων και αφού τους αρνήθηκαν ξέσπασαν την απόγνωσή τους με πετροπόλεμο, ως μια κραυγή απελπισίας;

Την ίδια στιγμή, στο νοσοκομείο του Ρίου όπου είχαμε συνοδεύσει τον τραυματισμένο εισέβαλαν ασφαλίτες οι οποίοι χωρίς την άδεια γιατρού ξεκίνησαν την ανάκριση σε κλίμα τρομοκρατίας προκειμένου να πάρουν εκβιαστικά μια κατάθεση. Γεγονός που εντάσσεται στις συγκροτημένες προσπάθειες της αστυνομίας και του λιμενικού να καλύψουν τη δική τους εγκληματική ενέργεια.

Όπως οι ίδιοι λένε: «Κάθε μέρα είμαστε κυνηγημένοι, μας σπάνε τα κεφάλια, τα χέρια, τα πόδια, μας φέρονται σαν να είμαστε ζώα. Έχει περισσότερη αξία η ανθρώπινη ζωή τελικά ή τα σπασμένα τζάμια περιπολικών;»

Δηλώνουμε ρητά την αλληλεγγύη μας σε κάθε πράξη αντίστασης, άμυνας και προσπάθειας να κρατηθεί όρθια η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

NO BORDER PATRAS 2


πηγη:www.noborderpatras.org/